در گرامیداشت 8 مارس روز جهانی زن، دیروز صدها نفر در میدان تحریر قاهره تجمع کردند و خواهان آزادی و برابری زنان شدند. این تظاهرات از مدتی پیش با شعار مارش یک میلیون نفر زن، سازمان یافته بود. در ساعات اولیه این تظاهرات با شکوه برگزار شد. اما پس از دو سه ساعت اوباش اسلامی و حکومتی به میان جمعیت مجتمع در میدان تحریر نفوذ کردند. به اذیت و آزار تظاهر کنندگان پرداختند. به زنان آزادیخواه با فحش های رکیک حمله ور شدند و آنها را مورد آزار جسمی و ضرب و شتم قرار دادند .
"سالی"، زن جوانی که طی کنفرانس اخیر حقوق زن در قاهره با سازمان آزادی زن و ادبیات آن آشنا شده بود، در یادداشتی به آذر ماجدی روز دوشنبه 7 مارس نوشت: "در تظاهرات مارش یک میلیون زن در مصر، من شعار "معیار آزادی جامعه، آزادی زن است را با خود حمل میکنم ."
پس از تظاهرات 8 مارس، اما، سالی با لحنی عصبانی و ناراحت طی نامه ای به آذر ماجدی چنین نوشت: "خیلی کوتاه برایتان مینویسم که چه اتفاقی افتاد. تظاهرات ساعت دو بعد از ظهر شروع شد. تا ساعت پنج خیلی عالی بود. اما از ساعت 5 تا 8 بدترین و زشت ترین سه ساعت زندگیم بود. اوباش به ما حمله کردند. بعد هم مردان اسلامیست سلفی بما توهین کردند، ما را مورد آزار جنسی و ضرب و شتم قرار دادند ."
"بگذارید یک نمونه را برایتان بگویم. یک مرد لات حدود 45 ساله بمدت یک ربع به یک زن جوان که بنری با شعار برابری زنان در دست ایستاده بود، حرف های رکیک و کثیف جنسی می گفت. این مردان واقعا کثیف و رذل هستند. نمی دانم چه بگویم ."
طبق روال بسیار شناخته شده چنین ارازل و اوباشی، آنها ابتدا زنان را مورد تحقیر و ریشخند قرار دادند. فریاد می زدند: "برو بچه ات را شیر بده!" "رخت هایت را بشور!" مردانی که در تظاهرات 8 مارس شرکت داشتند نیز شدیدا مورد تحقیر قرار گرفتند. "خجالت بکش!" "مرد نیستی" در میان مودب ترین تحقیرهایی بود که بر آنها سرازیر می شد .
سپس فریادهای تحریک آمیز "اینها عامل خارجی ها هستند" بلند شد و عده ای از ارازل و اوباش به زنان حمله کردند و آنها را شدیدا مورد ضرب وشتم و آزار قرار دادند. در پایان تعداد زیادی دختر جوان در گوشه و کنار در حالت شوک گریه می کردند.
تجربه دردناک زنان در ایران پس از روی کار آمدن رژیم اسلامی دارد در مصر تکرار میشود. سازمان آزادی زن قاطعانه از مبارزات جنبش آزادی زن در مصر و کل منطقه دفاع می کند و از تمام آزادیخواهان و برابری طلبان می خواهد که در همبستگی با جنبش آزادی زن در مصر و منطقه بمیدان بیایند. حکومت مصر شدیدا ارتجاعی و زن ستیز است. جریان اسلامیست نیز یک جریان زن ستیز است. اکنون نشان داده می شود که رفتن مبارک و دست نخورده ماندن نظام تفاوتی در وضعیت مردم و زنان بوجود نخواهد آورد. باید برای سرنگونی کل نظام و مقابله با اسلامیست ها و برای آزادی و برابری کامل زنان به میدان آمد. "معیار آزادی زن، معیار آزادی جامعه است ."
